Główne kierunki badań:

Katedra i Klinika prowadzą działalność naukową z zakresu szeroko rozumianej specjalności choroby wewnętrzne zwierząt. Oprócz chorób niezakaźnych poszczególnych układów, przedmiotem zainteresowania są także zagadnienia dotyczące diagnostyki klinicznej, dietetyki weterynaryjnej i dermatologii weterynaryjnej oraz analityki klinicznej.

Podstawowym kierunkiem badań naukowych, realizowanych od wielu lat są choroby metaboliczne zwierząt użytkowych, głównie bydła i owiec. Szczególną pozycję zajmują zaburzenia przemiany mineralnej, głównie selenu, magnezu, miedzi i wapnia oraz zaburzenia przemiany energetycznej w postaci takich zespołów jak ketoza i zespół mobilizacji tłuszczu.

Od wielu lat rozwijany jest drugi kierunek badań dotyczący schorzeń uwarunkowanych zaburzeniami immunologicznymi, a ostatnio także problematyka toksykologiczna – niekorzystne oddziaływanie siarki i metali ciężkich na zdrowie zwierząt.

Działalność kliniczna:

Klinika prowadzi całodobowe dyżury lekarskie i leczenie stacjonarne wszystkich gatunków zwierząt. W ciągu roku przyjmuje około 7-10 tysięcy pacjentów. Jest również ośrodkiem konsultacji dla lekarzy praktyków, organizacji zawodowych i zakładów produkujących leki.

Pracownicy naukowo-dydaktyczni czynnie uczestniczą w szkoleniu podyplomowym lekarzy weterynarii i hodowców zwierząt.

Historia Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Zwierząt

Katedra i klinika zostały wydzielone z polikliniki weterynaryjnej jesienią 1945 roku. Formalnie struktura została zaakceptowana rozporządzeniem Ministra Oświaty z dnia 27 kwietnia 1946 roku. Pierwszym kierownikiem Polikliniki Weterynaryjnej i Kliniki Chorób Wewnętrznych był dr Władysław Biliński, następnie przez 2 lata dr Feliks Anczykowski. Skład zespołu pracowników ulegał częstym zamianom, praca naukowa ograniczała sie do kazuistyki klinicznej. W 1948 roku kierownictwo Katedry i Kliniki objął prof. dr Zdzisław Finik i sprawował tę funkcje do 1964 roku. 1955 roku Katedra objęła w posiadanie dwa nowe budynki przy ulicy Głębokiej, w tym też roku pięć osób uzyskało stopień doktora (S. Cąkała, R. Kurczab, W. Patyra, E. Pinkiewicz, S. Tarkiewicz), a dwie doktora habilitowanego (E. Pinkiewicz, S. Tarkiewicz). Główne tematy badań w tym czasie to choroby możyskowe koni, ochwat i mięśniochwat, pomór świń, urazowe zapalenia czepca, ketoza, krwiomocz pęcherzowy krów, zjawisko leukergii i zaburzenia czynności nadnerczy.

W 1965 roku kierownikiem Katedry i Kliniki został prof. dr hab. Edward Pinkiewicz. Funkcję tę sprawował przez 20 lat do roku 1986. W czasie sprawowania przez niego funkcji kierownika powstał nowy zespół pracowników (J. Filar, S. Grzebuła, E. Madej, M. Pieńkowski, Z. Pomorski, J. Szalecki, A. Zimowski), zaadaptowano nowoczesną metodykę badawczą i wykrystalizował się główny kierunek badań naukowych – choroby przemiany materii zwierząt użytkowych. W tym czasie obroniono osiem prac doktorskich (E. Madej, S. Grzebuła, M. Pieńkowski, A. Zimowski, T. Ługowski, J. Filar, Z. Pomorski, A. Stec), dwie osoby uzyskały stopień dr. hab. (E. Madej, Z. Pomorski).

W 1970 Katedra jako klinika na prawach zakładu stała się jednostką nowo utworzonego Instytutu Chorób Niezakaźnych. Instytut od 1982 roku funkcjonował jako Instytut Nauk Klinicznych.

Funkcję dyrektora Instytutu pełnił w latach 1970-1982 doc. dr hab Stanisław Koper, a w latach 1982-1985 doc. dr hab. Eligiusz Madej. Kolejnymi dyrektorami (po rezygnacji z funkcji przez E. Madeja) byli doc. dr hab Edward Komar do 1986 roku a następnie do rozwiązania Instytutu w 1988 roku prof. dr hab. Stanisław Tarkiewicz.

Po rozwiązaniu Instytutu powstała samodzielna Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, której kierownikiem został E. Madej.

W 1989 roku w ramach Katedry został utworzony Zakład Diagnostyki Klinicznej, którego kierownikiem został prof. dr hab Z. Pomorski. W 1990 roku utworzono Zakład Analityki Klinicznej, którego kierownikiem został doc. dr hab. J. Filar. W latach 1988-1993 dwie osoby uzyskały tytuł profesora (E. Madej, Z. Pomorski), dwie doktora habilitowanego (J. Filar, S. Grzebuła) jedna doktora (J. Madany). Dwie osoby w tym czasie odeszły na emeryturę – profesorowie E. Pieńkiewicz i S. Tarkiewicz. W 1992 roku zmarł nagle dr hab. S. Grzebuła.

W latach 1994-2004 jedenaście osób uzyskało stopień doktora (M. Adamska, Z. Blimke, Ł. Kurek, J. Marczuk, A. Milczak, T. Riha, M. Studzińska, M. Szczepanik, K. Szymanek, I. Taszkun, J. Wieczorek), jedna stopień dr. hab (A. Stec), dwie tytuł profesora J. Filar, A. Stec), dwie stanowisko profesora zwyczajnego (E. Madej).

W roku 2003 zmieniono nazwę Zakładu Diagnostyki Klinicznej na Zakład Diagnostyki Klinicznej i Dermatologii Weterynaryjnej.

W ostatnich 6 latach kolejne cztery osoby uzyskały stopień doktora (D. Pomorska, P. Wilkołek, K. Szymanek, J. Mochol), a jedna dr. hab. (J. Madany). Na emeryturę odeszli profesorowie E. Madej i J. Filar.

W roku 2006 powołano Zakład Chorób Wewnętrznych Zwierząt Gospodarskich i Koni, którego pierwszym kierownikiem został prof dr. hab A. Stec. Niestety w lipcu 2007 roku Katedra poniosła ciężką stratę. Po długiej i ciężkiej chorobie zmarł prof. Adam Stec.

W 2007 roku Kierownikiem Zakład Chorób Wewnętrznych Zwierząt Gospodarskich i Koni został dr hab. Krzysztof Lutnicki.

W roku 2010 w ramach Katedry powołano Zakład Chorób Wewnętrznych Zwierząt Towarzyszących, którego kierownikiem został dr hab. Jacek Madany.