Tytuł projektu: Ochrona czynna szczególnie zagrożonych gatunków roślin reliktowych z rodziny Salicaceae w siedliskach torfowiskowych (nr POIS.02.04.00-00-0008/17)
Kierownik projektu: dr inż. Magdalena Pogorzelec, Katedra Hydrobiologii i Ochrony Ekosystemów
Źródło finansowania: Projekt współfinansowany w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020, działania 2.4 Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna, typ projektu 2.4.1 Ochrona in-situ lub ex-situ zagrożonych gatunków i siedlisk przyrodniczych, podtyp projektu 2.4.1.a Działania o charakterze dobrych praktyk, związane z ochroną zagrożonych gatunków i siedlisk.
Cel projektu: projekt ma na celu podjęcie działań zmierzających do ochrony różnorodności biologicznej siedlisk podmokłych we wschodniej Polsce (Poleski Park Narodowy i Puszcza Knyszyńska) przez zachowanie, wspomaganie i odtwarzanie populacji rzadkich i zagrożonych gatunków roślin reliktowych z rodzaju Salicaceae. Projekt zakłada zabezpieczenie zasobów genowych dwóch gatunków reliktowych: wierzby lapońskiej Salix lapponum i wierzby borówkolistnej S. myrtilloides poprzez ich namnażanie ex situ, a w kolejnym etapie ich przywracanie na stanowiska naturalne przez reintrodukcję lub zasilanie populacji
Efekty projektu: Prowadzona jest uprawa i namnażanie wierzby lapońskiej (Salix lapponum) i wierzby borówkolistnej (Salix myrtilloides) w kulturach tkankowych – powstał matecznik, który jest na bieżąco zasilany nowymi genotypami. Powstała Terenowa Stacja Aklimatyzacji Roślin w Rozpłuciu Pierwszym, gdzie rośliny pozostają w okresie przejściowym, adaptując się do warunków środowiska naturalnego. Reintrodukowano do tej pory około 2000 osobników obu gatunków na terenie sześciu wybranych stanowisk w Poleskim Parku Narodowym i w Puszczy Knyszyńskiej. Regularnie prowadzony jest monitoring stanu populacji i poszczególnych, reintrodukowanych osobników ale także monitoring siedliskowy w stanowiskach gdzie rośliny zostały wsiedlone lub gdzie planuje się zabiegi ochrony czynnej.