Urodził się 20 maja 1904 r. w dzielnicy Starawieś w Siedlcach; zmarł 31 marca 1980 r. w Lublinie i został pochowany na cmentarzu na Majdanku.

Absolwent Wydziału Ogrodniczego SGGW w Warszawie (1933); dr nauk rolnych UMCS (1946); docent (1954), prof. nadzwyczajny (1961).

Starszy asystent Katedry Sadownictwa SGGW (1934-1937), wykładowca w Wyższej Szkole Ogrod­niczej w Poznaniu (1937-1938); kierownik działu sadowniczego PINGW w Puławach (1938-1951); prof. kontraktowy Katedry Sadownictwa Wyższej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi, później w Olsztynie, (1947-1948); dyrektor Zakładu Naukowo-Badawczego Górna Niwa koło Puław należącego do Instytutu Sadownictwa w Skierniewicach (1951-1963); kierownik Katedry Botaniki Wydziału Rolniczego UMCS (1944-1945); wykładowca ogrodnictwa na Wydziale Rolnym UMCS (1947-1951); zastępca profesora w Zakładzie Ogrodnictwa tegoż Wydziału (1951-1954); kierownik Katedry Ogrodnictwa (1954-1966); kierownik Katedry Sadownictwa (1966-1974); prodzie­kan Wydziału Rolnego (1953-1956); pełnomocnik ds. organizacji Oddziału Ogrodnictwa WSR (1967-1968).

Przewodniczący Rady Nadzorczej Centrali Spółdzielni Ogrodniczych Łódź-Warszawa (1947-1949); konsultant naukowy w dziedzinie sadownictwa w Związku „Samopomocy Chłopskiej” i Centrali Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa w Warszawie oraz Woje­wódzkiego Przedsiębiorstwa Ogrodniczego Państwowych Gospodarstw Rolnych w Lublinie. Wykładał sadownictwo w SGGW, w Wyższej Szkole Ogrodniczej w Poznaniu oraz botanikę, ewolucjonizm, sadownictwo i warzywnictwo w AR w Lublinie.

Pionier nowoczesnych metod produkcji sadowniczej w Polsce – propagował drzewa karłowe i półkarłowe prowadzone w formie szpalerów, a swoje koncepcje wdrażał w licznych projektowanych przez siebie sadach państwowych i prywatnych; hodowca odmian wiśni; prowadził prace badawcze nad mrozoodpornością i zmiennością morfologiczną i anatomiczną jabłoni oraz przydatno­ścią podkładek wegetatywnych jabłoni w warunkach Polski.

Autor 25 prac naukowo-badawczych, 20 podręczników i broszur oraz 70 artykułów popularnonaukowych z dziedziny ogrodnictwa i sadownictwa.

Kierownik około 100 prac magisterskich; promotor 6 przewodów doktorskich. Odznaczenia: Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; Medal 10-lecia Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej; Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego.

Urodził się 8 marca 1943 roku w miejscowości Widełka, woj. rzeszowskie. Zmarł 12 czerwca 1993 roku i został pochowany na cmentarzu na Majdanku w Lublinie.

Studia ukończył na Wydziale Rolniczym WSR w Lublinie w 1966 r. Bezpośrednio po złożeniu egza­minu dyplomowego rozpoczął staż asystencki w Katedrze Ogrodnictwa. W latach 1967-1970 praco­wał na etacie asystenta, a następnie st. asystenta w Katedrze Uprawy i Nawożenia Roślin Ogrodniczych, brał aktywny udział w organizowaniu bazy dydaktyczno-naukowej nowo powołanego Zakładu Roślin Leczniczych.

Od października 1973 do 1989 roku pra­cował w Zakładzie Sadownictwa Instytutu Pro­dukcji Ogrodniczej, a po reorganizacji w 1989 r. w Katedrze Sadownictwa, do czerwca 1993 r., tj. do dnia śmierci. Stopień doktora nauk rolniczych otrzymał w 1976 r. W 1977 roku odbył dwutygodniowy staż naukowy w Zakładzie Fizjologii ISiK w Skierniewicach, a w 1988 r. półroczny staż produkcyjny w Rejonowej Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej w Lublinie.

W 1990 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1991 roku – etat docenta. W pracy badawczej zajmował się głównie zagadnieniami wegetatywnego rozmnażania różnych gatunków roślin sadowniczych. W pracy doktorskiej przedstawione zostały informacje o różnych typach antypki (Cerasus mahaleb L.), będących w stadium juwenilnym i senilnym, a więc różniących się łatwością mnożenia wegetatywnego, co może być wykorzystane w praktyce. Praca habilitacyjna była kompleksowym studium dotyczącym wartości własnokorzeniowych drzew wiśni i obejmowała zamknięty cykl począwszy od sa­dzonki zielnej aż do plonującego drzewka.

W ramach programu PR.II.18 prowadził samodzielnie temat pt.: “Reakcja wiśni na nawożenie w zależności od dawki, sposobu nawożenia i systemu korzeniowego”. Brał udział w wielu innych tematach badawczych realizowanych w Katedrze Sadownictwa, np. w badaniach nad zastosowaniem Ethrelu do zbioru owoców porzeczki i wiśni, wpływu IAA na stan odżywiania drzew, wpływu różnych podkładek na wzrost i owocowanie dwóch od­mian wiśni, porównania wzrostu i owocowania roślin leszczyny, wyprodukowa­nych z sadzonek zielnych i odkładów zwykłych. W ostatnich latach uzyskał bardzo intere­sujące wyniki prac nad leszczyną. Był w pełni ukształtowanym naukowo pracownikiem, dociekliwym i ambitnym, doskonałym wychowawcą i dydaktykiem.

Prowadził ćwiczenia z morfologii drzew owocowych, systematyki i podstaw szkółkarstwa sadowniczego, wykłady i ćwiczenia z przechowalnictwa owoców, a także wybrane za­jęcia seminaryjne, tematycznie związane z jego zainteresowaniami. Pod jego kierunkiem wykonało prace magisterskie 46 osób. Był opiekunem grup studenckich na różnych latach studiów, opiekunem sekcji ogrodniczej Koła Naukowego Ogrodników, gdzie kierował kil­koma obozami naukowymi. Brał też udział w pracach Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej.

Aktywnie uczestniczył w popularyzowaniu wiedzy sadowniczej poprzez szkolenia pro­ducentów i instruktorów instytucji ogrodniczych („Fruktopolu”, spółdzielni ogrodniczych, ODR-ów). Przez szereg lat był doradcą ds. bazy produkcyjnej ZPOW w Nieledwi.

Trzy prace naukowo-badawcze zostały wdrożone do praktyki, m. in. dwuhektarowy sad wiśniowy z drzew własnokorzeniowych. Sady wiśniowe złożone z drzew na własnych korzeniach wyprodukowanych według metody doc. dr hab. J. Selwy nadal istnieją i dobrze plonują m.in. w zakładach doświadczalnych AR w Poznaniu i SGGW w Warszawie

Opublikował 14 prac oryginalnych, 21 popularnonaukowych, uczestniczył w licznych konferencjach naukowych.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Urodził się 28 marca 1937 roku w Lublinie, zmarł w 2015 roku i został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

Studiował w latach 1953-1959 na Wydziale Rolnym UMCS, a następnie WSR w Lub­linie. Studia na Wydziale Rolniczym WSR ukończył w 1959 roku i od maja tego roku rozpoczął pracę w Katedrze Ogrodnictwa Wydziału Ogrodniczego WSR jako asystent (1959-1960), a nas­tępnie starszy asystent (1960-1964). Po uzyskaniu stopnia doktora nauk rolniczych został powołany na stanowisko adiunkta w Katedrze Ogrodnictwa (1964-1974). W 1973 roku po złożeniu pracy habilitacyjnej i po przeprowadzeniu kolokwium otrzymał stopień doktora habilitowanego i etat docenta w Katedrze Sadownictwa Wydziału Ogrodniczego (1974-1980).

Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1980 roku, zaś zwyczajnego w 1992. Z chwilą przejścia prof. dr St. Zaliwskiego na emeryturę (1974) został kierownikiem Katedry Sadownictwa i pełnił tę funkcję do 2003 roku..

Prowadzi zajęcia z przedmio­tów sadownictwo i przechowalnictwo owoców, od początku swej pracy na Uczelni w pełnym wymiarze go­dzin (wykłady, ćwiczenia, seminaria).  W 1978 r. w konkursie studenckim otrzymał tytuł Homo Didacticus, jako najlepszy wy­kładowca na Wydziale Ogrodniczym. Jest doskonałym dydaktykiem i bardzo wysoko ce­nionym naukowcem również poza granicami kraju.

W latach 1967-1968 odbył staż naukowy w Nowojorskiej Rolniczej Stacji Doświad­czalnej w Geneva, będącej częścią Uniwersytetu Cornella; w 1978 r. uzyskał stypendium British Council i dr W. Filewicza w Stacji Doświadczalnej w East Malling w Wielkiej Brytanii. Przebywał jako visiting professor w Egipcie i Niemczech, uczestniczył w kongresach naukowych w Hiszpanii, An­glii, Włoszech, na Litwie i na Białorusi. W roku 2004 brał udział w posiedzeniu Dyrektoriatu i przedstawicieli narodowych Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych (ISHS) w  Coolum Beach w Australii.

Pod jego kierunkiem obroniło swoje prace 7 doktorów (w tym jeden obcokrajo­wiec) i 131 magistrów.

Dorobek naukowy liczy łącznie 234 pozycji, w tym 78 oryginalne rozprawy naukowe i monografie, 85 artykuły naukowe oraz doniesienia na zjazdy krajowe i zagraniczne oraz 71 artykułów popularno-naukowych i innych publikacji, w tym udział w opracowaniu 2 wydawnictw książkowych. W języku angielskim opublikowano 27 rozpraw.

Jako pierwszy w Polsce rozpoczął badania nad stosowaniem herbicydów w sadach i jagodnikach i reakcją chwastów na metody ich zwalcza­nia. Najbardziej znaczące osiągnięcia naukowe to: szczegółowe przebadanie możliwości chemicznego odchwaszczania sadów i plantacji krzewów jagodowych oraz następstw stosowania tej metody dla środowiska, wykazanie pojawienia się biotypów chwastów odpornych na herbicydy triazynowe na przykładzie przymiotna kanadyjskiego (jako pierwszy w Polsce) i tasznika pospolitego (jako pierwszy w świecie), udział w opracowaniu metod pielęgnacji gleby alternatywnych dla herbicydów doglebowych. Inny kierunek jego zainteresowań naukowych to wegetatywne rozmnażanie roślin sadowniczych. Profesor  utrzymuje ścisłe kontakty naukowe z ISiK w Skierniewicach, Katedrami Sadownictwa SGGW w Warszawie i AR w Poznaniu, Krakowie, Szczecinie oraz UWM w Olsztynie. Współpracuje z instytucjami związanymi z produkcją sadowniczą. Bierze udział w szkoleniach producentów, w lustracjach w terenie, udziela licznych konsultacji i porad.

Pełnił lub pełni szereg odpowiedzialnych funkcji: był długoletnim członkiem Sekcji Ogrodniczej i Sekcji Nauk o Roślinie KBN (obecnie Ministerstwo Nauki i Informatyzacji ),  Zespołu Ekspertów MEN (1988-1994), Rady Naukowej COBRO (2 kadencje), przewodniczącym Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN przez dwie kadencje, a poprzednio przewodniczącym Zespołu Herbicydowego oraz Sekcji Sadowniczej KNO PAN, był członkiem Senackiej Komisji ds. Organizacji i Rozwoju Uczelni, Wydziałowej Komisji ds. Ba­dań Naukowych.

Obecnie: jest członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych (4 kadencję), członkiem Rady Naukowej ISiK (od 1974 r., przez dwie kadencje był jej przewodniczącym), Zespołu Krajowego ds. współpracy z Międzynarodowym Towarzystwem Nauk Ogrodniczych (ISHS), Senackiej Komisji ds. Kadry Naukowej. Jest redaktorem naczelnym pisma Acta Agrobotanica (organ Polskiego Towarzystwa Botanicznego), Przewodniczącym Rady Redakcyjnej pisma Folia Horticulturae (organ Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych, Kraków).

Nagrody i odznaczenia: 3 nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal KEN.

Kierownik Katedry Sadownictwa (2003-2008) oraz
kierownik Zakładu Krzewów Jagodowych (od 1994-2008)

Urodziła się 3 listopada 1937 r. w Niemcach koło Lublina.

Absolwentka Wydziału Rolniczego WSR w Lublinie (1961); dr nauk rolniczych (1973); dr hab. nauk rolniczych w zakresie ogrodnictwa – sadownictwo (1993); profesor nadzwyczajny AR (1995),  profesor (2001).

Asystent w Katedrze Ogrodnictwa Wydziału Rolniczego (1963-1965); starszy asystent (1965-1971); starszy wykładowca (1971-1973), adiunkt (1973-1995); profesor nadzwyczajny AR (od 1995),  profesor (2001).

Kierownik Zakładu Krzewów Jagodowych od 1994 r., prodziekan Wydziału Ogrodniczego (w latach 1995 – 2002); kierownik Katedry Sadownictwa (od 2003 r). Jako prodziekan zorganizowała od podstaw Studia Zaoczne Inżynierskie i Magisterskie Studia Uzupełniające oraz przyczyniła się do rozwoju praktyk zagranicznych, odbywanych przez studentów Wydziału Ogrodniczego. Była wielokrotnie opiekunem praktyk studenckich: wakacyjnych, semestralnych, dyplomowych i cenionym dydaktykiem: otrzymała 7 nagród Rektora AR i została wyróżniona przez studentów tytułem Homo Didacticus.

Autorka 127 rozpraw naukowych, 91 referatów i doniesień oraz 72 prac popularnonau­kowych i komunikatów naukowych z zakresu sadownictwa.

Specjalizuje się w zagadnieniach biologii i agrotechniki krzewów jagodowych (szcze­gólnie maliny) oraz przerzedzania zawiązków owocowych jabłoni. Prowadziła badania adaptacyjne malin dla przetwórstwa i zamrażalnictwa. Promotor dwóch zakończonych obroną przewodów doktorskich (następny jest w trakcie realizacji) i opiekun 146 prac magisterskich. Recenzent 10 prac doktorskich, 1 pracy habilitacyjnej oraz 26 projektów badawczych dla KBN.

Była członkiem: Zespołu VIII Komisji Ekspertów MEN, Komisji ds. Rejestracji Odmian Drzew i Krzewów Sadowniczych COBORU w Słupi Wielkiej, Wydziałowej Komisji Dydaktycznej oraz Uczelnianej Komisji ds. Gospodarstw Doświadczalnych.   

Wiceprzewodnicząca lubelskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych w latach 1993-1998, obecnie członek Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego oraz rzeczywisty członek Lubelskiego Towarzystwa Naukowego.

Za udział w realizacji pracy pt. ”Opracowanie i wdrożenie nowoczesnej uprawy malin” otrzymała nagrodę Ministra Rolnictwa I^o (nagroda zespołowa). Otrzymała także Srebrny Medal przyznany przez Krajowy Związek Plantatorów Owoców i Warzyw dla Przemysłu  oraz Srebrny Medal Wojewody Lubelskiego.

Odznaczona: Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Edukacji Narodowej.

Urodził się 4 kwietnia 1939 roku w Sosnowcu, zmarł w 2020 roku i został pochowany na cmentarzu w Lublinie.

Absolwent Wydziału Ogrodniczego SGGW w Warszawie (1965 r.), doktor nauk rolniczych w Instytucie Sadownictwa w Skierniewicach (1980), dr habilitowany nauk rolniczych z zakresu ogrodnictwa Wydziału Ogrodniczego AR w Lublinie (2001).

  W okresie studiów odbył 7 miesięczny staż w firmie szkółkarsko-sadowniczej w Bolonii (Włochy). W latach 1965 – 1980 pracował w zakładzie Instytutu Sadownictwa w Albigowej na stanowisku: asystenta naukowego (do 1967 r.), starszego asystenta naukowego (do 1980 r.) i adiunkta (od 1980 r.) W okresie pracy w Albigowej był ponadto nauczycielem ogrodnictwa oraz rzeczoznawcą Zarządu Głównego SITO. W roku 1976 odbył staż zawodowy w USA.

W 1980 roku wyjechał z rodziną za granicę, gdzie przebywał do 1997 roku. W latach 1981 – 1983 pracował w dziale badawczo – rozwojowym firmy szkółkarskiej Hilltop Orchards & Nurseries Inc. w Hartford, USA. W roku 1983 objął stanowisko pracownika naukowego (Resident Horticultural Scientist) w centrum Badań Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa i Rybołówstwa w Mosgiel/Alexandra w Nowej Zelandii, gdzie zorganizował jednostkę badawczą i kierował doświadczeniami sadowniczymi w dużym rejonie produkcji moreli i czereśni.

Od 1989 r. pracował na stanowisku kierownika działu specjalnego (Special Project Department) w firmie szkółkarskiej Stark Brothers Orchards and Nurseries Co.w stanie Missouri, w USA. W latach 1992-1996 pracował na Uniwersytecie Cornell w Ithaca, NY, USA, początkowo jako kierownik sadu doświadczalnego, a następnie jako specjalista naukowy przy prof. J. Cummins`ie, w stacji doświadczalnej Uniwersytetu Cornell w Geneva, Nowy Jork.

W 1997 roku objął stanowisko adiunkta w Katedrze Sadownictwa Akademii Rolniczej w Lublinie. W roku 2001 uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w roku 2004 – stanowisko profesora nadzwyczajnego AR w Lublinie.

 Badania dr hab. Tadeusza Jacyny dotyczą: ograniczenia ciernistości podkładek jabłoniowych, inicjacji pąków kwiatowych śliw pod wpływem zróżnicowanego cięcia pędów jednorocznych oraz stosowania retardanta prohexadione-Ca (Regalis) na owocujących drzewach czereśni. Prowadzi też badania nad chemicznym rozgałęzianiem drzewek w szkółce. W 2000 roku nawiązał współpracę z Instytutem Sadownictwa w Melitopolu (Ukraina), gdzie  wspólnie z dr V.V. Seninem prowadzi badania nad modelami intensywnych sadów czereśniowych.

Dotychczasowy dorobek naukowy to: 32 orginalne prace naukowe (w tym 22 anglojęzyczne), 1 książka (współautor dr J. Kleparski), 18 doniesień naukowych (w tym 15 anglojęzycznych) oraz 18 publikacji popularno-naukowych (5 anglojęzycznych i 1 w j. włoskim). Ponadto autor szeregu opracowań technologicznych i ekspertyz wykonanych w ramach zespołu rzeczoznawców

NOT-SITO.

Pod jego kierunkiem wykonano 11 prac magisterskich; obecnie jest opiekunem jednego doktoranta.

Był członkiem Senackiej Komisji ds. Kadr Naukowych, obecnie jest członkiem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego oraz Uczelnianej Komisji NSZZ Solidarność.

Kierownik Katedry Sadownictwa (2008-2016)
Kierownik Katedry Sadownictwa, Szkółkarstwa i Enologii (2016-2019)
Kierownik Zakładu Sadownictwa, Szkółkarstwa i Enologii (2019-2022)

Urodził się 20 kwietnia 1952 roku w Lublinie.

Absolwent Wydziału Techniki Rolniczej AR w Lublinie (1978). W latach 1978-1984 pracował w Zakładzie Nasiennictwa, w Instytucie Warzywnictwa w Skierniewicach. Od 1985 roku do chwili obecnej pracuje w Instytucie Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego PAN, gdzie uzyskał kolejne stopnie dr (1990), dr hab. (1998) i tytuł profesora (2004). Od 1 września 2008 roku przechodzi za porozumieniem stron do UP w Lublinie, gdzie obejmuje funkcję kierownika Katedry Sadownictwa i zostaje zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego, pozostając w IA PAN do 2015 roku na ½ etatu i do chwili obecnej na ¼ etatu.

Prof. Bohdan Dobrzański, jr jest specjalistą w zakresie badań właściwości fizycznych płodów rolnych i reprezentuje specjalność agrofizyka, lecz obszarem swych badań i zainteresowań znacznie wykracza poza tę specjalność. Jego zainteresowania obejmują badania fizycznych właściwości nasion, owoców i warzyw oraz opracowanie metod oceny jakości w całym cyklu produkcyjnym poczynając od zbioru, a na obrocie handlowym i badaniu wartości żywieniowej kończąc. Uczestniczył w realizacji wielu tematów i grantów jako kierownik lub główny wykonawca, lecz do najważniejszych osiągnięć w tym zakresie należy zaliczyć wygranie w 1993 roku konkursu na realizację projektu badawczego zamawianego (PBZ) KBN pt.: „Opracowanie agrofizycznych podstaw ograniczania strat i poprawy cech jakościowych owoców”, którego jako kierownik koordynował badania w trzech zespołach (IA PAN, SGGW i ISK), a jako przedstawiciel i ekspert Polskiej Akademii Nauk był w kolejnych latach odpowiedzialny za realizację wdrożeń. W tym okresie nawiązał współpracę z Katedrą Sadownictwa. W ramach Centrum Doskonałości o akronimie „Agrophysics”, był kierownikiem Pakietu WP9 – „Physical methods of evaluation of fruits and vegetables quality”, w ramach którego współpracował z ośrodkami naukowymi Unii Europejskiej: The Royal Veterinary and Agricultural University, Dania; Catholic University Levuen, Belgia; Institute of Agricultural Engineering, Bornim, Niemcy; Polytechnic University of Madrid, Hiszpania.

Ogółem Jego dorobek obejmuje ponad 240 pozycji, w tym 35 opracowań monograficznych, 138 oryginalnych prac naukowych. Jest również autorem wielu metod badawczych oraz nowych technologii produkcji, a także patentów. Uczestniczył w kongresach oraz konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych biorąc wielokrotnie udział w komitetach naukowych i organizacyjnych, wygłaszając referaty plenarne. Prof. Dobrzański wykonał recenzje: ponad 200 oryginalnych prac naukowych, monografii i książek, a także ponad 50 recenzji w przewodach doktorskich, habilitacyjnych i wnioskach o nadanie tytułu profesora. Około 130 recenzji wykonał na zlecenie NCBiR, OPI i MNiSW Programu Badań Stosowanych, Lider, Eureka, Biostrateg, Inicjatywa Technologiczna oraz Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej dla Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, a także ok. 30 recenzji dla Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Prof. Bohdan Dobrzański, jr prowadzi szeroką działalność wydawniczą, jest członkiem rad redakcyjnych kilku czasopism naukowych oraz redaktorem naczelnym Wydawnictwa Naukowego FRNA, gdzie wprowadził nowoczesne metody wydawnicze na nośnikach elektronicznych CD_BOOK^®, gdzie zostały wydane współautorskie lub autorskie monografie prof. Bohdana Dobrzańskiego jra: Kukurydza Cukrowa (2005), Sweet Corn (2005), Kukurydza Cukrowa, technologia zbioru, fizyczne właściwości i jakość (2006), Handling of Apple, transport techniques and efficiency vibration, damage and bruising, texture, firmness and quality (2006), Sweet Corn, Harvest and technology, physical properties and quality (2006), Technologia Produkcji Kukurydzy Cukrowej (2006), Właściwości Fizyczne Ziarna Kukurydzy Cukrowej (2006), Właściwości geometryczne, mechaniczne i strukturalne surowców i produktów spożywczych (2007), Właściwości fizyczne suszonych surowców i produktów spożywczych (2007), Metody fizyczne diagnostyki surowców roślinnych i produktów spożywczych (2008), Nowe trendy w agrofizyce (2008), Właściwości fizyczne i biochemiczne materiałów roślinnych (2008), Zasoby i Kształtowanie Środowiska Rolniczego – Agrofizyczne metody Badań (2009), Ochrona i Wartość Użytkowa Gleb Właściwości Fizyczne, Chemiczne i Biologiczne (2009), Właściwości Fizyczne Surowców Roślinnych; ziarno, owoce, surowce energetyczne (2009), Apple quality (2009), Coffee, quality and properties (2009), Avocado varieties & hybrids (2011), Avocado markets & trade (2011), Modelowanie geometryczne roślinnych obiektów sferycznych (2012), Coffee markets & trade (2013), Ananasy – produkcja i wartość odżywcza (2014), Two centuries of coffee markets and trade (2014), ICO statistics on coffee (2014), Banana Production, Quality and Properties (2016), Pineapple, Quality and Properties (2016) oraz Banany, Produkcja i Handel (2017).

Dzięki temu oraz z inicjatywy profesora w ostatnich latach Katedra Sadownictwa mogła rozszerzyć zakres działalności dydaktycznej związany z produkcją owoców innych rejonów klimatycznych, wprowadzając takie przedmioty jak: Owoce Tropikalne, Kawa i Herbata, Rośliny Sadownicze Mało Znane oraz Nowe Technologie, a także Metody Oceny Jakości Owoców, Techniki pomiarowe jakości owoców, Fairtrade w Handlu Owocami Świata, Winiarstwo, Enologia, Wina świata, Regiony Winiarskie, Alkohole wtórnej fermentacji, Wina musujące i specjalne, Wines of the New World, Dobór win do potraw, Wina Europy oraz Regiony winiarskie Europy.

Prof. Bohdan Dobrzański, jr był członkiem Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN i Przewodniczącym Komitetu Agrofizyki PAN (2 kadencje) i obecnie Komitetu Nauk Agronomicznych PAN i w pierwszej kadencji V-ce Przewodniczącym, a także Prezesem Polskiego Towarzystwa Agrofizycznego oraz członkiem wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych, w tym członkiem Rady Towarzystw Naukowych  przy Prezydium PAN. Od wielu lat wchodził w skład Rad Naukowych Instytutów Warzywnictwa, Sadownictwa i Kwiaciarstwa, Ogrodnictwa oraz Instytutu Agrofizyki PAN (9 kadencji), będąc jej V-ce Przewodniczącym obecnie jest Przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego w Falentach. Będąc członkiem Council Board ISHS jest jedynym przedstawicielem PAN i organizacji w Radzie Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych.