Gleba, stanowi podstawę naszego funkcjonowania, dlatego też monitorowanie jej jakości ma kluczowe znaczenie dla przetrwania cywilizacji. Pomocne w tym mogą być m.in. wskaźniki mikrobiologiczne.
Środowisko glebowe to bogaty i złożony ekosystem, charakteryzujący się ogromną bioróżnorodnością. Integralną jego część oraz fundament funkcjonowania stanowią przede wszystkim mikroorganizmy glebowe. Jest to najbardziej zróżnicowana zbiorowość biosfery, w której mieści się co najmniej jedna czwarta całkowitej różnorodności biologicznej Ziemi [1]. Ta ogromna bioróżnorodność sprawia, że drobnoustroje uczestniczą praktycznie we wszystkich kluczowych procesach biologicznych zachodzących w ekosystemach. Są ściśle związane m.in.: z rozkładem materii organicznej, uwalnianiem składników mineralnych, obiegiem składników odżywczych, detoksykacją czy sekwestracją węgla, przez co determinują stabilność i odporność ekosystemów. Wszelkie zmiany w składzie jakościowo-ilościowy mikrobiomu glebowego rzutują na prawidłowe funkcjonowanie ekosystemów [2].
Mikroorganizmy zasiedlające środowisko glebowe nie tylko kształtują je, ale również wykazują dużą wrażliwość nawet na niewielkie zmiany w nim zachodzące. Dlatego ich różnorodność, aktywność biochemiczna oraz enzymatyczna są powszechnie uznawane za czułe wskaźniki stanu gleb. Do najczęściej stosowanych zalicza się: aktywność enzymatyczną, aktywność biochemiczną związaną z przemianami głównych biogenów tj. węgla (C) i azotu (N), analizę różnorodności metabolicznej gleby (CLPP) oraz liczebność i bioróżnorodność populacji bakterii i grzybów.
Do ilościowego określania mikroorganizmów glebowych stosuje się wiele różnych metod, ale znalezienie, jak najbardziej optymalnej jest kwestią dyskusyjną. Jedną z nich jest tzw. ,,metoda płytkowa’’. Dostarcza ona bardzo cennych informacji na temat intensywności rozwoju bakterii i grzybów w glebie, ale posiada również pewne minusy. Liczebność oznaczana tą metodą może być niedoszacowana, ponieważ tylko pewna część drobnoustrojów jest zdolna do wzrostu na podłożach sztucznych [3]. Powszechne jest przekonanie, że techniki molekularne zapewniają dokładniejszy obraz społeczności drobnoustrojów. Jednak powstające obecnie nowe podłoża i warunki hodowli coraz bardziej przypominają naturalne środowisko drobnoustrojów, dlatego też metoda ta pozostaje nadal ważnym narzędziem w izolacji drobnoustrojów [4].
Istotnym narzędziem, w monitorowaniu zmian zachodzących w glebie również ściśle związanym z mikrobiomem glebowym jest także aktywność enzymatyczna. Źródłem enzymów w glebie są bowiem głównie mikroorganizmy. Enzymy glebowe to naturalne katalizatory wielu procesów zachodzących w środowisku glebowym, odgrywają ważną rolę w rozkładzie materii organicznej i obiegu składników odżywczych. Uczestniczą w wielu cyklach biogeochemicznych m.in.: w obiegu węgla – dehydrogenazy, β-glukozydaza, azotu – proteaza, uraza; fosforu – fosfatazy, czy siarki – arylosulfataza. Szybka reakcja tego parametru, wywołana różnymi praktykami powoduje, że aktywność enzymatyczna uznawana jest za istotny wskaźnik wykorzystywany w ocenie jakości gleb [7,8]
Parametry aktywności mikroorganizmów mogą służyć m.in. do monitorowania żyzności gleb, procesów degradacji, jak i procesów rewitalizacyjnych środowiska glebowego. Pomiar ich aktywności dostarcza nam również informacji o możliwości ponownego wykorzystywania odpadowej materii organicznej, np. zawartej podłożu po uprawie pieczarek czy w osadzie ściekowym do rekultywacji czy nawożenia gleb [7,8].
Ze względu na różnorodność mikroorganizmów i procesów przez nie przeprowadzanych, związanych z ww. zagadnieniami, jak również wady i zalety, jakie wykazują poszczególne metody (tradycyjne, jak i nowoczesne) wskazane jest wykorzystywanie różnych wskaźników mikrobiologicznych do monitorowania stanu środowiska glebowego.
ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
NIP 712 010 37 75
REGON 000001896
ePUAP: /UP-Lublin/SkrytkaESP