Uroczystość nadania tytułu Doktora Honoris Causa JE Abp. Stanisławowi Budzikowi oraz Promocja Doktorów Habilitowanych

Rektor i Senat
Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

mają zaszczyt zaprosić na

Uroczystość nadania tytułu
Doktora Honoris Causa
Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Metropolicie Lubelskiemu
JE Arcybiskupowi Stanisławowi Budzikowi

połączoną z
Promocją Doktorów Habilitowanych,

która odbędzie się
23 stycznia 2020 r. o godz. 11.00
w Centrum Kongresowym Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
ul. Akademicka 15
 

Program Uroczystości:

• Hymn Państwowy
• Wystąpienie JM Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, Prof. dr. hab. Dr. h.c. multi Zygmunta Litwińczuka
• Wręczenie dyplomów Doktora Habilitowanego
• Nadanie tytułu Doktora Honoris Causa Metropolicie Lubelskiemu JE Arcybiskupowi Stanisławowi Budzikowi

– Przedstawienie Uchwały Senatu
– Laudacja Prorektora ds. Nauki, Wdrożeń i Współpracy Międzynarodowej, Prof. dr hab. Zbigniewa Grądzkiego
– wręczenie dyplomu Doktora Honoris Causa

• Gaude Mater Polonia
• Wykład Doktora Honoris Causa JE Arcybiskupa Stanisława Budzika  pt. "Rzeczy ukryte od założenia świata". Mechanizm kozła ofiarnego według René Girarda.
• Gratulacje zaproszonych gości
• Gaudeamus Igitur

Uroczystość uświetni Chór Akademicki Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie pod kierownictwem prof. Zofii Bernatowicz oraz Zespół Pieśni i Tańca "Jawor" pod kierownictwem Zbigniewa Romanowicza.
 

Abp Stanisław Budzik urodził się 25 IV 1952 r. w Łękawicy k. Tarnowa. W 1971 r. złożył egzamin dojrzałości w I LO w Tarnowie. W latach 1971-77 przygotowywał się do kapłaństwa w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie, studiując równocześnie filozofię i teologię w tamtejszym Instytucie Teologicznym. Święcenia kapłańskie otrzymał w dniu 29 maja 1977 r. W tym samym roku uzyskał tytuł magistra teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

W latach 1982-1988 studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Innsbrucku, gdzie obronił pracę doktorską pt. Doctor pacis. Theologie des Friedens bei Augustinus, która ukazała się drukiem w serii naukowej Innsbrucker Theologische Studien (24). Habilitację z nauk teologicznych uzyskał w 1997 r. na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na podstawie pracy Dramat odkupienia. Kategorie dramatyczne w teologii na przykładzie R. Girarda, H.U. von Balthasara i R. Schwagera. Praca ta została przetłumaczona na język rosyjski i wydana w Moskwie w 2017 r.

W latach 1989-1990 tworzył struktury i pełnił funkcję dyrektora odnowionej Caritas Diecezji Tarnowskiej. W latach 1990-1995 był dyrektorem Wydawnictwa Diecezji Tarnowskiej Biblos, organizując od podstaw jego funkcjonowanie.  W latach 1989-2011 r. był wykładowcą w Instytucie Teologicznym w Tarnowie, gdzie był kierownikiem katedry dogmatyki. W latach 1997-2004 wykładał na kursie licencjacko-doktorskim w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, gdzie w latach 1998-2004 kierował II katedrą dogmatyki, a w 2002 r. uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego. Jest autorem i redaktorem kilkunastu książek oraz stu kilkudziesięciu artykułów. Pod jego kierownictwem powstało kilka prac doktorskich oraz kilkadziesiąt magisterskich.

W latach 1998-2004 pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Angażował się w prace Konferencji Episkopatu Polski jako sekretarz Komisji ds. Wydawnictw Katolickich (1990-1994), następnie jako konsultor Rady ds. Apostolstwa Świeckich (1998-2004). W roku 2001 Ojciec Święty Jan Paweł II obdarzył go godnością kapelana Jego Świątobliwości.

24 lutego 2004 r. papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej ze stolicą tytularną w Hólar (Islandia). Święcenia biskupie przyjął 3 kwietnia 2004 r. w Tarnowie. Na swoje zawołanie biskupie wybrał słowa: In virtute crucis (W mocy krzyża). Jako biskup pomocniczy pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji, przewodniczył diecezjalnej komisji kaznodziejskiej, był koordynatorem diecezjalnej komisji sztuki, a także przewodniczącym diecezjalnej rady ds. formacji duchowej duchowieństwa. W strukturach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcję delegata ds. Ruchu Światło-Życie (2004-2007) i był członkiem Rady KEP ds. Apostolstwa Świeckich (2004-2006).

16 czerwca 2007 r. został wybrany sekretarzem generalnym KEP. Jako sekretarz był członkiem Rady Stałej, Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu Rzeczpospolitej Polskiej oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej. Pełniąc obowiązki sekretarza przyczynił się do opracowania nowego statutu i regulaminu KEP, doprowadził do podpisania porozumień z Telewizją Polską i Polskim Radiem oraz przyczynił się do zawarcia ugody między Polskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym a Kościołem Greckokatolickim w Polsce w sprawie uregulowania spornych spraw własnościowych. W pierwszych latach pełnienia obowiązków sekretarza doprowadził do końca proces badania dokumentów przechowywanych w archiwach IPN dotyczących duchownych katolickich będących obecnie biskupami, przygotowując i przesyłając do Stolicy Apostolskiej obszerną dokumentację na ten temat.

W latach 2009-2012 pracował w ramach Zespołu ds. rozmów z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym. Zespół przygotował wspólne przesłanie do narodów Polski i Rosji, podpisane 17 sierpnia 2012 r. na Zamku Królewskim w Warszawie przez patriarchę Moskwy i Wszechrusi Cyryla oraz przewodniczącego KEP abpa Józefa Michalika. Była to pierwsza wizyta patriarchy i pierwszy wspólny dokument w ponadtysiącletnich dziejach sąsiedztwa obu narodów i Kościołów.
26 września 2011 r. został mianowany przez papieża Benedykta XVI arcybiskupem metropolitą lubelskim. Objęcie kanoniczne archidiecezji oraz ingres do archikatedry lubelskiej miały miejsce 22 października 2011 r.

W Konferencji Episkopatu Polski jest członkiem Rady Stałej wybranym w  2012 r. na pierwszą, a w 2017 na drugą kadencję. W latach 2010-2018 był z nominacji papieża Benedykta XVI przewodniczącym Kościelnej Komisji Konkordatowej. W 2011 r. został wybrany członkiem, a następnie przewodniczącym Rady Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej i przewodniczącym Rady Fundacji na rzecz Wymiany Informacji Katolickiej. W latach 2014-2019 był członkiem Rady Ekonomicznej KEP. W 2019 r. został wybrany Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej, a następnie przewodniczącym Komisji Nauki Wiary przy KEP.

Jako arcybiskup metropolita lubelski pełni funkcję Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Jana Pawła II. Zabiega o integrację środowiska akademickiego w Lublinie. Podejmując dziedzictwo abpa Józefa Życińskiego, zorganizował dwa Kongresy Kultury Chrześcijańskiej w Lublinie, kolejny zaplanowany jest na rok 2020. Zwołał III Synod Archidiecezji Lubelskiej, który aktualnie jest w fazie przygotowawczej. Jest zaangażowany w dialog ekumeniczny i międzyreligijny, który umacnia rolę Lublina jako miejsca spotkania wyznań i kultur oraz miasta zgody religijnej.