Ś.P. Ksiądz Prałat dr Stanisław Sieczka – wspomnienie
"Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci…" — Wisława Szymborska
.jpg)
Na odejście bliskich nie można się przygotować. Śmierć zawsze jest nie na miejscu i zawsze nie w porę – za szybko, za rano, za nagle. Dopada po śniadaniu, przed pracą, po zakupach. Przychodzi we wtorek, a przecież mogłaby w piątek. Nie pyta, nie uprzedza, nie dyskutuje. Przychodzi i zostawia ból. Jednak nie chodzi o to, by pogrążać się w smutku. Wspomnienia to dar — łączą nas tu na dole z tymi tam na górze. Koją ból, przywołują uśmiech, potrafią czynić cuda. Pielęgnujmy je przywołując w myślach bliskich naszym sercom.
Po ciężkiej chorobie Ksiądz Prałat dr Stanisław Sieczka zmarł w Hospicjum Dobrego Samarytanina w Lublinie 27.04.2019 r.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 30 kwietnia w Archikatedrze Lubelskiej, a miejscem doczesnego spoczynku ks. Sieczki został cmentarz przy ul. Lipowej. Liturgii pogrzebowej, z udziałem bp. Ryszarda Karpińskiego, przewodniczył abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski. W ostatniej posłudze licznie uczestniczyli księża, wierni świeccy, przedstawiciele władz samorządowych, rektor prof. dr hab. Zygmunt Litwińczuk, władze Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie oraz środowisko naukowe Lublina.
W trakcie homilii Abp Stanisław Budzik odczytał fragmenty z testamentu ks. Stanisława Sieczki: W tym miejscu z pokorą skłaniam swe czoło przed wspaniałą wspólnotą akademicką, jaką jest Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Dziękuję Kolegium Rektorskiemu, Kolegiom Dziekańskim, nauczycielom akademickim różnych stopni i godności, pracownikom administracji, pracownikom inżynieryjno-technicznym, oraz wspaniałej młodzieży akademickiej za wspólne uczenie się Kościoła i za wprowadzanie Ewangelii w mury lubelskiego świata nauki. Dzięki Wam staram się być zawsze młody i ciągle dostrzegać w Was osoby, które zadziwiały mnie swoją posługą wypływającą z łaski przynależenia do powszechnego kapłaństwa wiernych.
.jpg)
Ksiądz Prałat dr Stanisław Sieczka, syn Zygmunta i Czesławy z domu Sokołowskiej, przyszedł na świat 11 kwietnia 1952 roku w Zamościu. Rodzina mieszkała na terenie parafii Świętego Krzyża, gdzie przez wiele lat był ministrantem. Po ukończeniu szkoły średniej w Zamościu wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie (1971 – 1977). Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bpa Edmunda Ilcewicza w rodzinnym mieście.
Swoją posługę duszpasterską rozpoczął w parafii pw. Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Bełżycach (1977 – 1978) jako wikariusz. Następnie podjął studia specjalistyczne na KUL z zakresu teologii moralnej, zwieńczone doktoratem w 1987 r. W latach 1980- 1984 pracował jako wikariusz w Katedrze pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana, następnie przez rok był wicerektorem kościoła pw. Świętego Ducha w Lublinie. Jego posługa obejmowała wiele płaszczyzn: pracował w Wydziale Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej (od 1985 r.), jako wizytator kurialny (od 1986 r.), wizytator diecezjalny nauki religii, redaktor „Wiadomości Archidiecezjalnych”, dyrektor Katolickiej Rozgłośni Radiowej (od 1992 r.). Od 1994 r. był wieloletnim duszpasterzem akademickim Akademii Rolniczej, później Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, gdzie prowadził wykłady, będąc jednocześnie zatrudnionym jako adiunkt Katedry Historii Filozofii na KUL (od 1996 r.). Jako członek Archidiecezjalnej Komisji Duszpasterstwa Ogólnego (1997-2008) troszczył się o dzieło nowej ewangelizacji. Był wicedyrektorem i dyrektorem Instytutu Wyższej Kultury Religijnej KUL (2003 – 2013). Jego duszpasterską posługę cenili sobie rolnicy, jak również Związkowcy z Solidarności, Bożogrobcy czy ludzie zrzeszeni wokół Stowarzyszenia Lubelskiego Klubu Biznesu, których był oddanym kapelanem (od 2005 r.). Był ponadto koordynatorem Komitetu Organizacyjnego 20. rocznicy pobytu Jana Pawła II w Lublinie (2007 r.), duszpasterzem Lubelskiego Związku Pracodawców (od 2008 r.) oraz kapelanem Związku Zawodowego Wsi i Rolnictwa ,,Solidarność Wsi” (od 2014 r.). Wielokrotnie wyjeżdżał z posługą duszpasterską do USA, do parafii św. Cyryla i Metodego na Brooklynie. Od 2015 r. pracował jako rektor w kościele pw. Świętego Ducha w Lublinie. W 1993 r. odznaczony został godnością Kanonika Honorowego Kapituły Archikatedralnej, a w 2005 r. Kapelanem Honorowym Ojca Świętego.
Wspólnota akademicka i współpracownicy wspominają go jako otwartego i pełnego poczucia humoru człowieka. Ks. kanonik Grzegorz Pruszkowski, przyjaciel zmarłego zaznacza, że ks. Sieczka był wspaniałym rozmówcą, z którym można było poruszyć każdy temat: od poważnych dyskusji do żartów z samego siebie. W ten sam sposób wypowiada się także o księdzu Robert Gonet, organista kościoła Świętego Ducha w Lublinie. Chętnie uczestniczył w organizowanych przez NSZZ „Solidarność” Uniwersytetu Przyrodniczego spotkaniach opłatkowych, noworocznych oraz walnych zgromadzeniach, wspierając członków Komisji modlitwą i dobrym słowem. Współorganizował wiele wyjazdów — pielgrzymek do ciekawych miejsc w Polsce i zagranicą, w trakcie których chętnie pełnił funkcję nie tylko przewodnika duchowego, ale także przewodnika turystyczno-historycznego. We wspomnieniach studentów zapisał się jako życzliwa i wspaniałomyślna osoba, prowadząca zajęcia dydaktyczne w interesujący sposób. Studentów wspierał dobrą radą i ciągle przypominał, że najważniejsza w życiu jest uczciwość wobec drugiego człowieka. Śmierć Księdza Sieczki to ogromna strata dla społeczności akademickiej, w pamięci której zapisał się jako przyjaciel młodzieży i dobry, uczciwy człowiek.
Oto jak ks. dr. Stanisława Sieczkę wspominają JM Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie prof. dr hab. Zygmunt Litwińczuk, byli rektorzy prof. dr hab. Marian Wesołowski i prof. dr hab. Zdzisław Targoński, były prorektor prof. dr hab. Eugeniusz R. Grela, dziekan Wydziału Nauk o Żywności i Biotechnologii prof. dr hab. Izabella Jackowska oraz Przewodniczący Rady Uczelnianej Samorządu Studenckiego Michał Dzieciuch:
Z wielkim zatroskaniem przyjęliśmy wiadomość o chorobie księdza doktora Stanisława Sieczki. Pamiętam naszą ostatnią rozmowę w gabinecie Rektora w lutym, w trakcie której dyskutowaliśmy o ważnych dla naszego Uniwersytetu problemach m.in. w kontekście pozycji naszej Uczelni w lubelskim i ogólnopolskim środowisku naukowym. Padła tam propozycja, aby w trakcie jubileuszu 65-lecia Uczelni, który będzie w 2020 roku, nadać jej patrona honorowego. Rozpatrywaliśmy nawet wstępnie kilka nazwisk i byliśmy zgodni, że powinna to być osoba związana z naszym regionem i środowiskiem wiejskim. Dyskusję mieliśmy kontynuować po powrocie księdza Stanisława ze szpitala, gdzie wybierał się na kilka dni, na wykonanie badań. Niestety choroba rozwijała się bardzo szybko, wręcz błyskawicznie. Nie wrócił już więc do nas ze szpitala, a 30 kwietnia żegnaliśmy Go z wielkim żalem podczas uroczystej ceremonii pogrzebowej w Archikatedrze Lubelskiej, a następnie na cmentarzu przy ulicy Lipowej. Liczna obecność społeczności Uniwersytetu w uroczystościach pogrzebowych była najlepszym widocznym świadectwem potwierdzającym nasze uznanie i szacunek dla Jego aktywnego zaangażowania na rzecz Uczelni, jej pracowników i studentów.
Wspomnieć również należy o wielkim przywiązaniu i szacunku Księdza Stanisława dla naszej ziemi zamojskiej. Urodziliśmy się w miejscowościach odległych o kilkanaście kilometrów, ukończyliśmy to samo Liceum Ogólnokształcące. Pamiętam wiele różnych uroczystości i spotkań, w których razem uczestniczyliśmy na ziemi zamojskiej i pełne zaangażowania i patriotyzmu homilie tam głoszone przez księdza Stanisława.
Ks dr Stanisław Sieczka, to na pewno jakaś cząstka historii naszego Uniwersytetu. Przez ponad 20 lat prowadził dla studentów (z reguły pierwszego roku) wykłady z etyki. Podejmował również wiele inicjatyw aktywizujących naszą społeczność akademicką. Na szczególne podkreślenie zasługuje Jego zaangażowanie w promocję Uczelni w różnych miejscach i przy różnych okazjach. W swoich homiliach i publicznych wystąpieniach używał często słów „nasz Uniwersytet”.
Pozostanie w mojej pamięci jako prawdziwy przyjaciel Uniwersytetu, wspierający nas w różnych gremiach a nade wszystko jako nasz duszpasterz, do którego każdy mógł się zwrócić o pomoc i radę.
Prof. dr hab. Zygmunt Litwińczuk
Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
W ostatnim czasie Uczelnia nasza bezpowrotnie utraciła dwóch przyjaciół. Na wieczną służbę do Domu Ojca odeszli bowiem ksiądz Prałat Dr Stanisław Sieczka i Ksiądz Arcybiskup Profesor Bolesław Pylak. Obydwaj duchowni byli przyjaciółmi Akademii Rolniczej, a następnie Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Ze zmarłymi łączyły nas więzy duchowe i ideowe, które niewątpliwie wynikały z faktu, iż wszyscy pochodzimy ze środowisk wiejskich, tradycyjnych, konserwatywnych. Z obydwoma hierarchiami Kościoła spotykałem się wielokrotnie, w tym nie tylko służbowo. Ksiądz Arcybiskup był częstym koncelebransem naszych Mszy Inauguracyjnych i desygnował do pracy w naszym Uniwersytecie Księdza dra Stanisława Sieczkę. Ten z kolei wnosił do nas informacje z życia Archidiecezji i Kurii Lubelskiej oraz atmosferę, a także kierunki i trendy prowadzonej tam działalności duszpasterskiej w środowisku akademickim Lublina. Jako wieloletni Rektor naszej, – jak zwykł mawiać ks. Stanisław – rolniczej Alma Mater, wsłuchiwałem się w roztropny głos duszpasterza i z ożywionych z nim dyskusji starałem się wynosić to, co będzie ubogacać życie akademickie Uniwersytetu. Bliskie nam były zasady bioetyki, które powierzyłem Kapelanowi Uczelni realizować w formie wykładów i ćwiczeń dla studentów wszystkich Wydziałów Uniwersytetu. By Ksiądz mógł rzetelnie prowadzić zajęcia dydaktyczne oraz konsultacje i spotkania z młodzieżą przydzieliłem do Jego dyspozycji specjalne pomieszczenie w budynku Zootechniki. Z faktu tego zmarły Ksiądz Stanisław był niezwykle zadowolony. Za partnerskie stosunki wspominany Duszpasterz był wdzięczny i starał się pośredniczyć w naszych sprawach w kancelariach Księży Arcybiskupów Pylaka, Życińskiego i Budzika. Na wymienionych Arcybiskupów mogliśmy zawsze liczyć. Ksiądz Stanisław często publikował słowo Boże na łamach założonego przeze mnie wydawnictwa Aktualności Akademii Rolniczej w Lublinie. Zawarte tam treści były chętnie czytane i komentowane przez społeczność akademicką.
Do integrujących działań ks. Stanisława zaliczam organizowane przez Niego spotkania wigilijne w domach studenckich na Felinie. Wreszcie kulminacją naszej niezwykle pożytecznej współpracy było dwukrotne oddanie Uczelni w opiekę Matce Bożej w wizerunku Jej cudownego obrazu w Archikatedrze Lubelskiej. W tych doniosłych wydarzeniach uczestniczył cały Senat Uczelni, pod przewodnictwem piszącego te słowa Rektora, licznie zebrani mieszkańcy Lublina, a także nasi pracownicy i studenci. Ojcem duchowym zawierzenia był Sp. Ksiądz Stanisław Sieczka, o czym pamiętamy i za co jesteśmy Mu wdzięczni.
Prof. dr hab. Marian Wesołowski
Rektor Akademii Rolniczej i Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
(1996-2002) (2008-2016)
Z głębokim smutkiem przyjąłem wiadomość, najpierw o poważnej chorobie ks. dr. S. Sieczki, a następnie Jego śmierci. Znaliśmy się bliżej od ponad 20 lat. On pełnił funkcję duszpasterza Akademii Rolniczej od 1994 r., a po zmianie nazwy Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Natomiast Ja w latach 1996-2002 pełniłem funkcję prorektora ds. studenckich, a następnie w latach 2002-2008 funkcję Rektora. Od początku sprawowania funkcji duszpasterza dał się poznać jako osoba sprawnie organizująca i rozwijająca duszpasterstwo akademickie na Uczelni skierowane nie tylko do jej studentów, ale także do pracowników. Miał silne wsparcie w osobie księdza arcybiskupa Józefa Życińskiego, a jednocześnie był inicjatorem kontaktów arcybiskupa ze społecznością akademicką. Wspomnę tylko wspaniałe spotkania opłatkowe w akademiku na Felinie, gdzie spotykało się po 300 pracowników i studentów, drogi krzyżowe po felińskim stepie czy nadanie księdzu arcybiskupowi Józefowi Życińskiemu doktoratu honoris causa naszej Uczelni. W głębokiej pamięci pozostaje mi także pielgrzymka do Rzymu zorganizowana, tak jak i wczesnej wspomniane uroczystości, przez ks. dr. S. Sieczkę w związku z pięćdziesięcioleciem utworzenia Wyższej Szkoły Rolniczej przekształconej w Akademię Rolniczą, a następnie Uniwersytet Przyrodniczy.
Ks. dr S. Sieczka był ceniony za swą działalność duszpasterską i kulturę osobistą, nie tylko przez osoby wierzące, ale także osoby wątpiące czy niewierzące. Uczestniczył prawie we wszystkich ważnych uroczystościach uczelnianych, ale także był gościem u wielu pracowników z okazji ich imienin czy awansów naukowych i funkcyjnych. Był jednym z nas, tych którzy wnieśli wiele trudu w budowę i intelektualny rozwój studentów i pracowników Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, dlatego z żalem żegnaliśmy Go podczas ceremonii pogrzebowej.
Pozostanie w mojej pamięci jako ksiądz i duszpasterz, który dobrze przysłużył się społeczności Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, a także wielu z nas osobiście. Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
Prof. dr hab. Zdzisław Targoński
Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
(2002-2008)
Ksiądz dr Stanisław Sieczka – znamienity syn ziemi zamojskiej, wierny swojemu kapłańskiemu powołaniu, który z wielką czcią i sentymentem czcił Matkę Boską Krasnobrodzką, z której to parafii mam szczęście pochodzić. Ze świętej pamięci księdzem Stanisławem łączyły nas więzi wspólnych inicjatyw i działań, zarówno w pracy zawodowej w naszej Alma Mater, jak i w zakresie współpracy duszpasterskiej.
Cechowała Go troska o dobro kościoła akademickiego, szacunek do współpracowników z UP oraz do studentów, których zawsze traktował z miłością i wyrozumiałością jak młodszych braci w wierze Chrystusowej. Z sentymentem wspominam częste dyskusje z księdzem Stanisławem, zarówno w murach Uczelni jak i w Jego miejscu zamieszkiwania. Będzie mi tego mocno brakować. Bardzo żywo interesował się problemami środowiska akademickiego, a w trudnych momentach i przeciwnościach życiowych potrafił trafnie doradzić, pocieszyć i wlać nadzieję na przyszłość. Bardzo zbliżyła nas wspólna pielgrzymka pod przewodnictwem ks. prof. Mirosława Wróbla do Ziemi świętej. Homilie głoszone przez księdza Stanisława zawsze wnosiły nadzieję tak w życiu doczesnym, jak i po opuszczeniu ziemskiego pielgrzymowania. W pamięci utkwiły mi Msze święte odprawiane w intencji zmarłych pracowników Uczelni. Prywatnie dodam, że błogosławił małżeństwo mojego syna oraz ochrzcił mojego pierwszego wnuka.
Bardzo współczułem Jego zmaganiom z ciężką chorobą, która dotknęła Go w ostatnim okresie życia. Miałem to szczęście i łaskę od Boga, że mogłem odwiedzić Księdza Stanisława w Hospicjum na kilka godzin przed odejściem do Pana.
Drogi Przyjacielu, spoczywaj w pokoju i miej nas dalej w swej opiece.
Prof. dr hab. Eugeniusz R. Grela
Prorektor ds. organizacji i rozwoju
(2016-2018)
Ksiądz Stanisław Sieczka przez wiele lat prowadził zajęcia z etyki ze studentami I roku na kierunku biotechnologia oraz technologia żywności i żywienia człowieka Wydziału Nauk o Żywności i Biotechnologii.
Dał się nam poznać jako osoba o wielkiej otwartości na ludzi, z ogromnym poczuciem humoru. Miał dar słuchania i nawiązywania kontaktu ze studentami i pracownikami. Rozmowy z Księdzem dotyczyły nie tylko tematów religijnych, ale też historii, filozofii, literatury, wydarzeń w Polsce i na świecie.
Jako wybitna osobowość duchowna dawał możliwość dyskusji ludziom poszukującym istotnych wartości dla katolików, ale i krytycznych wobec rzeczywistości.
Prof. dr hab. Izabella Jackowska
Dziekan Wydziału Nauk o Żywności i Biotechnologii
Z głębokim żalem i smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci ks. Stanisława Sieczki. Studenci zawsze będą pamiętać Ks. Sieczkę jako życzliwą i wspaniałomyślną osobę. W interesujący sposób prowadził zajęcia dydaktyczne i był obecny na wielu organizowanych przez nas wydarzeniach. Wspierał nas dobrą radą i ciągle przypominał, że najważniejsza w życiu jest uczciwość wobec drugiego człowieka. Śmierć Księdza Sieczki to ogromna strata dla naszej społeczności akademickiej. Pozostanie On jednak na zawsze w naszej pamięci jako przyjaciel młodzieży i dobry, uczciwy człowiek.
Michał Dzieciuch
Przewodniczący Rady Uczelnianej Samorządu Studenckiego
Materiały, informacje i wspomnienia wykorzystane w tekście dzięki uprzejmości: Abp. Stanisława Budzika, Metropolity Archidiecezji Lubelskiej, Bp. Mieczysława Cisło Biskupa Pomocniczego Archidiecezji Lubelskiej, Prof. dr. hab. Zygmunta Litwińczuka, Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, Prof. dr. hab. Mariana Wesołowskiego, Prof. dr hab. Zdzisława Targońskiego, Prof. dr. hab. Eugeniusza Greli, Roberta Goneta, parafia pw. Świętego Ducha, Księdza Grzegorza Pruszkowskiego, Magdaleny Michońskiej z NSZZ „Solidarność” UP w Lublinie, Michała Dzieciucha Przewodniczącego Rady Uczelnianej Samorządu Studenckiego UP w Lublinie. Serdecznie dziękujemy.
Fot. w kolejności:
archidiecezjalubelska.pl
parafia-naleczow.com
Paweł Michalski / DPUiWM
lublin.gosc.pl
