WERSJA POLSKA

ZESZYT 342

Paweł Szot
Wpływ regulatorów wzrostu na jakość i trwałość pozbiorczą pędów kwiatowych tulipana

W latach 2002–2005 przeprowadzono dwa doświadczenia różniące się sposobem aplikacji regulatorów wzrostu. W pierwszym tulipany opryskiwano w stadium zielonego pąka, w drugim kondycjonowano je w roztworach regulatorów wzrostu po zbiorze na kwiat cięty. Pomiary cech morfologicznych i właściwości mechanicznych łodyg tulipana w doświadczeniu pierwszym wykonano zaraz po ich ścięciu i po 7 dniach przetrzymywania w pojemnikach z wodą w temperaturze pokojowej, w doświadczeniu drugim – po 24 godzinach kondycjonowania i po 7 dniach przechowywania w wodzie. Po kondycjonowaniu przeprowadzono ocenę jakości i trwałości pozbiorczej przetrzymywanych w wodzie (w temperaturze pokojowej) pędów kwiatowych. Wartość ozdobną (jakość) oceniono wizualnie w skali pięciostopniowej, a trwałość pozbiorczą liczbą dni. 
Materiał badawczy stanowiły tulipany odmian: ‘Ballade’, ‘Ile de France’, ‘Yokohama’ i ‘Libretto Parrot’. Zastosowano regulatory wzrostu: benzyloadeninę, kwas giberelinowy, daminozyd, fluropirimidol, oraz preparaty do kondycjonowania Chrysal: BVB i BVB plus. Określono następujące cechy morfologiczne: długość listków okwiatu, pędu kwiatowego i górnego międzywęźla oraz jego średnicę, a także niektóre cechy anatomiczne łodygi. Pomiary właściwości mechanicznych łodyg tulipana w warunkach statycznych wykonano na aparaturze wytrzymałościowej Instron, model 6022. Na podstawie testów określono: siłę w granicach sprężystości, siłę maksymalną niszczącą strukturę łodygi, jej maksymalne ugięcie, energię występującą przy tej sile oraz wyliczono moduł sprężystości i maksymalne naprężenie zginające. Analiza badanych cech morfologicznych i mechanicznych wykazała znaczne zróżnicowanie międzyodmianowe. Fluropirimidol ograniczał wzrost pędu i górnego międzywęźla tulipana odmian ‘Ballade’, ‘Ile de France’ i ‘Yokohama’. Natomiast daminozyd hamował przede wszystkim długość górnego międzywęźla u odmian ‘Yokohama’, ‘Ile de France’, ‘Ballade’. Grubość i liczba warstw sklerenchymy zwiększyły się po zastosowaniu daminozydu i fluropirimidolu u odmian ‘Ile de France’. Kwas giberelinowy zwiększył liczbę wiązek przewodzących u odmian ‘Ballade’ i ‘Ile de France’. W przypadku odmiany ‘Yokohama’ daminozyd w stężeniu 8500 mg×dm-3 powodował zwiększenie grubości i liczby warstw sklerenchymy, co miało odzwierciedlenie w największych wartościach modułu sprężystości i maksymalnego naprężenia zginającego w obrębie wszystkich kombinacji dla tej odmiany. 
Zastosowane preparaty wpłynęły na przedłużenie okresu trwałości kwiatów po ścięciu. Najtrwalsze okazały się kwiaty tulipanów kondycjonowanych w BVB plus (średnio 9,8 dnia) oraz roztworem kwasu giberelinowego w stężeniu 50 mg×dm-3 (średnio 9,0 dnia). Kwiaty roślin kondycjonowanych w roztworach o największych stężeniach (150 mg×dm-3) benzyloadeniny i kwasu giberelinowego charakteryzowały się najkrótszym okresem trwałości (średnio 7,8 dnia).