Wykład popularno-naukowy: Koza w kulturze i środowisku przyrodniczym

Sekrety natury

Kto? 
dr hab. Anna Szymanowska

(Instytut Hodowli Zwierząt i Ochrony Bioróżnorodności Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie)

Co?

KOZA W KULTURZE I ŚRODOWISKU PRZYRODNICZYM

Kiedy?

 25 stycznia 2018 roku (czwartek), godz. 13.00

Gdzie?

Biblioteka Główna Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, Akademicka 15, sala 418

Kozy należą do najwcześniej udomowionych zwierząt, co miało miejsce prawdopodobnie na Bliskim Wschodzie około 8000 lat p.n.e. Ślady udomowienia kozy domowej w Europie można dostrzec na skałach jaskiń południowej Francji i północnej Hiszpanii. Należy przypuszczać, że kozy podobnie jak i psy towarzyszyły człowiekowi w trakcie rozwoju cywilizacji. Według przeprowadzonych badań  potwierdzonych wynikami analiz genetycznych, jedynym przodkiem kozy domowej była koza bezoarowa. Przegląd systematyczny ssaków zalicza kozę bezoarową i kozę domową do tego samego gatunku – Capra hircus. Świadectwem tego, że w kulturach starożytnych koza była zwierzęciem o dużym znaczeniu gospodarczym są zachowane dzieła sztuki. Specyficzne cechy jakimi charakteryzują się te zwierzęta: duża odporność fizyczna, upór, witalność sprawiły, że szczególnie kozły stały się symbolem płodności, potęgi, niewyczerpanej energii, zręczności. W obecnych czasach na kozę patrzymy z nieco innej perspektywy. To zwierzęta od których można pozyskać surowce o cennych wartościach odżywczych i dietetycznych. Mleko i mięso kozie są bogatym źródłem witamin i składników mineralnych. Polecane są konsumentom w różnym wieku. Kozy to zwierzęta dobrze wykorzystujące pasze gospodarskie. Ich łatwość utrzymania, małe wymagania paszowe sprawiają, że właściciele gospodarstw agroturystycznych często wprowadzają kozy podnosząc atrakcyjność oferty. Nie do przecenienia jest również przydatność kóz w pielęgnacji krajobrazu i ochronie środowiska.