Cykl „Botanika blisko nas”.
Bylica – główna przyczyna objawów alergii pyłkowej późnym latem

Bylica obok traw i brzozy jest jedną z najczęstszych przyczyn alergii pyłkowej w Polsce. W okresie późnoletnim objawy sezonowego alergicznego nieżytu nosa w 93,4% są związane z uczuleniem na pyłek tej rośliny.

Bylica była u Słowian rośliną magiczną. Wierzono, że zerwanie jej w Wigilię Świętego Jana i wplecenie do wianka noszonego na głowie uwolni od chorób i nieszczęść przez cały rok. Zawieszano ją także nad drzwiami i oknami co miało chronić przed czarami i urokami. Przepasywanie się tym zielem miało zapobiegać bólom krzyża w czasie żniw.

Niektóre gatunki bylic mogą być uprawiane jako rośliny ozdobne, lecznicze lub przyprawowe. W Polsce najczęściej spotyka się bylicę pospolitą (Artemisia vulgaris L.), która jest stałym komponentem roślinności towarzyszącej człowiekowi. Występuje na stanowiskach ruderalnych, na brzegach dróg i nieużytkach.

Bylica pospolita kwitnie od lipca do września wytwarzając duże ilości alergennego pyłku. Obliczono, że  jeden pręcik produkuje średnio 9850 ziaren pyłku, a jeden kwiat prawie 50000 ziaren. Pyłek bylicy ma bardzo duże znaczenie kliniczne ze względu na wysoką aktywność alergenową i obfitość występowania. Poza tym pomiędzy wieloma alergenami roślinnymi stwierdzono reakcje krzyżowe. U osób z uczuleniem na pyłek bylicy najczęściej występuje alergia na selery, marchew, jabłka oraz zioła (głównie rumianek).

Sezon pyłkowy bylicy w Lublinie rejestrowany jest średnio od połowy lipca do połowy września. Najwyższe koncentracje pyłku występują zwykle w pierwszej dekadzie sierpnia.

Opracowanie
dr hab. Krystyna Piotrowska-Weryszko, prof. uczelni
Katedra Botaniki i Fizjologii Roślin
Wydział Biologii Środowiskowej

[ Cykl „Botanika blisko nas” ma na celu przybliżenie fascynującego świata roślin. Twórcami cyku są pracownicy Wydziału Biologii Środowiskowej, w ramach Roku Botaniki 2022. ]