Wspomnienie o Prof. dr hab. Marianie Kossowskim
Odszedł od nas wspaniały naukowiec, patriota, przyrodnik, ogrodnik,
człowiek o wielu zainteresowaniach i wielkim sercu
Prof. dr hab. Marian Kossowski urodził się 15. września 1923 roku w Drążgowie nad Wieprzem. Szkołę powszechną ukończył w Baranowie, do gimnazjum uczęszczał w Puławach, gdzie w 1944 roku zdał konspiracyjnie małą maturę. Po zakończeniu wojny Pan Profesor zdał eksternistycznie maturę w Liceum Zamoyskiego i został studentem Wydziału Rolnego UMCS w Lublinie. Pan Profesor studia ukończył w 1949 roku, ale jeszcze podczas studiów rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną jako asystent w Katedrze Ogólnej Uprawy i Hodowli Roślin pod kierunkiem prof. Lucjana Kaznowskiego. W latach 1951-1960 pracował naukowo w IUNG w Puławach, na stanowisku kierownika pracowni Fizjologii Rozwoju i Nasiennictwa Pastewnych Roślin Rolniczych. Po uzyskaniu stopnia naukowego doktora nauk rolniczych (1960), rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Wyższej Szkole Rolniczej w Lublinie, jako wykładowca przedmiotu warzywnictwo. W roku 1961 Pan Profesor odbył staż naukowy w Instytucie Warzywnictwa, pod kierunkiem prof. Emila Chroboczka. W roku 1967 uzyskał stopień dr hab. nauk rolniczych oraz nominację na kierownika Katedry Warzywnictwa, tworzącego się Wydziału Ogrodniczego WSR w Lublinie. W latach 1969-1970 Pan Profesor odbył staż naukowy w Cornell University w USA. Zdobyta tam wiedza i doświadczenie, a także przywieziony materiał siewny nowych, nieznanych w Polsce gatunków roślin warzywnych, pozwoliły na dynamiczny rozwój Katedry Warzywnictwa. Efektem działalności Pana Profesora było, m.in. spopularyzowanie dwóch wówczas nieznanych gatunków roślin warzywnych: selera naciowego i papryki słodkiej. Pierwsze uprawy polowe tych warzyw na Lubelszczyźnie zakładano właśnie z inicjatywy Pana Profesora. Tytuł profesora nadzwyczajnego Profesor Kossowski uzyskał w roku 1977, zaś stanowisko profesora zwyczajnego w 1991 roku.
Pan Profesor Marian Kossowski jest autorem 120 publikacji naukowych, licznych publikacji popularno-naukowych i współautorem dwóch patentów. Brał czynny udział w pracach różnych komisji wydziałowych i senackich Uczelni, reprezentował środowisko akademickie i uczestniczył w pracach Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN, Radzie Naukowej Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach oraz wielu innych komisjach przy Wojewodzie Lubelskim i miejscowej Spółdzielni Ogrodniczej. Prof. Marian Kossowski był członkiem i wieloletnim prezesem lubelskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych, członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych (IHS), Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. Czynnie uczestniczył w pracach KBN nad oceną projektów badawczych z dziedziny ogrodnictwa. Profesor pełnił funkcję prodziekana Wydziału Ogrodniczego. Należał także do organizatorów i wykładowców Uniwersytetów Ludowych i Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, które kształciły mistrzów warzywnictwa oraz instruktorów tej dziedziny. Bogata i rozległa aktywność naukowo-badawcza Profesora Mariana Kossowskiego znajduje udokumentowanie w imponującym wykazie nagród i wyróżnień, m.in.: Pan Profesor został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a za działalność konspiracyjną w BCh Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem Pamiątkowym.
Należy podkreślić ogromny wkład w rozwój polskiego ogrodnictwa i warzywnictwa Pana Profesora, życzliwość dla studentów, koleżanek i kolegów, a przede wszystkim Jego postawę moralną, będącą wzorem patriotyzmu i humanitaryzmu dla młodych pokoleń. Pan Profesor Marian Kossowski był lubianym i cenionym wychowawcą licznych pokoleń studentów i pracowników naukowych. Dzięki niezwykłej umiejętności przekazywania wiedzy naukowej wraz z wiedzą historyczną, poszerzał horyzonty młodych adeptów nauki, a także zaszczepiał w nich miłość do przyrody oraz lokalny i narodowy patriotyzm.
Pan Profesor był mistrzem łączenia przeszłości z przyszłością, oto fragment wspomnień jednej bardzo ważnej lekcji przeprowadzonej przez Pana Profesora: „Pamiętam czwartek, 11 listopada, stan wojenny. Tego dnia miałem prowadzić zajęcia z przedmiotu „Zagadnienia wybrane z warzywnictwa” dla grupy magisterskiej liczącej 36 osób. Spojrzałem na ścianę mego pokoju, na której wisiał portret marszałka Piłsudskiego, który otrzymałem od wdowy po legioniście drugiej brygady, profesorze Wołoszyńskim z Instytutu Weterynarii. Zdjąłem obraz ze ściany, zabrałem na wykład i w sali ćwiczeniowej postawiłem na tablicy. Zacząłem od wyjaśnienia, dlaczego po latach niewoli 11 listopada jest dla Polaków dniem najważniejszym. Opowiedziałem o tym wielkim dniu i o tym, jak krucha była nasza niepodległość. Był to jedyny w moim życiu wykład, który przeżywałem tak jak słuchacze. Wykład prowadziłem bez przerw, było cichutko. Zakończyłem bez żadnego hasła. Studenci wstali i powiedzieli: „Dziękujemy”.
Szanowny Panie Profesorze, dziękujemy za piękne świadectwo życia i wzór do naśladowania mistrza, który uczył, a nigdy nie pouczał.
Dziekan Wydziału Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu
dr hab. Katarzyna Dzida, prof. uczelni
